Geheim van 100-jarigen: mevrouw Borst-Das (101)
“Ik ben geboren in Rotterdam en op 34 jarige leeftijd voor twee jaar naar Engeland gegaan vanwege het werk van mijn man. Wij zaten ongeveer 40 km van Londen en daar heb ik veel ondernomen. Ik dacht ik moet hier echt iets van maken! In Nederland heb ik leuke banen gehad. De laatste was als secretaresse op een Amerikaans kantoor, want ik was het gewend om Engels te praten.”
Wanneer was u het gelukkigst in het leven?
“Ik heb altijd veel verschillende dingen gedaan, zoals muziek studeren. Ik mocht op school bijvoorbeeld al solo zingen, dan was ik heel blij. Ook was ik heel erg gelukkig op mijn trouwdag en met mijn man! Heel toevallig leerde ik hem kennen. Ik ging met een vriendin mee en daar was hij. Hij was toen 29 en ik 23. Ja het was echt heel mooi met Aad. Wij hebben geen kinderen gekregen maar wij zijn erg gelukkig geweest. Ik kan me ook herinneren dat we op vakantie waren in Duitsland en het was een hele mooie dag, het kon niet beter. En ik weet dat ik toen dat ik een heel groot geluksgevoel had. En er kwam een Duitse vrouw naar mij toe met een bosje lelies omdat ik er zo gelukkig uit zag. Bijzonder hé? Dat heb ik altijd onthouden.”
Heeft u ook angst gekend in uw leven?
“Ja natuurlijk, maar ik ben niet bang aangelegd. Ik heb 25 jaar alleen gewoond toen mijn man overleden was, maar ik ben nooit bang geweest. Als je bang bent moet je er iets aan doen, want met angst kun je niet leven. Ik heb de oorlog meegemaakt, maar ik was 17. Dus ik was niet heel erg bang, omdat ik niet wist wat het betekende. Want ik had het nog nooit meegemaakt.”
Heeft u nog een droom/wens?
“Nee want ik ben gewoon bezig om aan mijn einde te denken. Ja dat vind ik goed om te doen, want het komt. Wat voor muziek wil ik hebben en dan heb ik een ruime keus omdat ik er zo van houd. Ik vind dat je daar gewoon over kunt praten zonder dat je emotioneel wordt. Ik hoop eigenlijk dat ik goed bij de tijd blijf, want dat is wel belangrijk. Ik lees iedere dag nog in het Engels.”
Heeft u ook nog iets geleerd in uw leven? Een levensles?
“Dat ik verdraagzaam moet zijn. Ik kan met iedereen hier omgaan. Een andere levensles is dat ik goed moet zijn voor andere mensen. Je leeft fijner. Als je ruzieachtig bent dan ben je een moeilijk mens voor een ander. Ik heb een hele evenwichtige jeugd gehad thuis, dat scheelt. Mijn ouders waren altijd goed gehumeurd en hadden gevoel voor humor, dat heb ik ook. Mijn moeder las veel, dan lezen de kinderen ook.”
Heeft u nog een gezondheidstip?
“Nou ik mankeer natuurlijk niks. Dat krijg ik zomaar cadeau. Waarom weet ik niet. Ik heb helemaal geen medicijnen. Ik heb medicijnen voor het geval dat ik morgen hoofdpijn heb, maar ik zou niet weten waar het ligt. Ik ben vrolijk en dat is belangrijk. Als ik iets leuks heb meegemaakt, kan ik dat makkelijk vertellen. Ik houd van vertellen. Ik kan ook makkelijk stemmen nadoen, dat vind ik grappig.”