Onze topper Annika op reis naar Polen
Wij hebben in onze vakantie deelgenomen aan een Internationaal kamp in Polen voor het werken met de honden in "Animal Assisted Interventions". Engels spreken was vereist. Dit jaar waren Noorwegen, Nederland, Polen, Griekenland, Turkije, Roemenië en zelfs deelnemers uit het oorlogsgebied van Oekraïne aanwezig. Geen huis meer en je met je hond op een verantwoorde manier willen blijven inzetten voor de getraumatiseerde kinderen uit het onveilige gebied. Een tolk/vertaler die ook deelnam zet zich daar in om goederen te vervoeren naar datzelfde gebied. En dan uit een veilig Polen terug moeten ..... Kippenvel krijg je als je dat hoort. Diep respect voor deze mensen die ook nog een aardigheidje voor alle deelnemers hadden gemaakt.
De honden die deelnamen om ook internationaal gecertificeerd voor "visiting team of therapeutic team" te kunnen worden met hun handler, moesten eerst een pittige karaktertest met goed gevolg hebben afgelegd voordat zij überhaupt examen mogen doen. Er zijn een behoorlijk aantal honden afgewezen hiervoor omdat ze niet stabiel genoeg bleken te zijn. László en Fellow hadden dit al gedaan bij een daarvoor opgeleid en bevoegd team in Nederland. We zijn na een week intensieve training van 50 uur afgelopen vrijdag opgegaan voor het moeilijkste examen voor "Therapeutic team" met positief gevolg voor mij met beide honden en voor nog 3 anderen met ieder 1 hond. Alles in het Engels en dan ook nog "cliënten" waarvan je weet dat ze pittige situaties als cliënt met dementie (want die doelgroep heb ik gericht gekozen) op een levensechte manier uitvergroot nabootsen. Dan blijkt dat de jarenlange ervaring op PG met de honden zijn vruchten afwerpt.
Mooie feedback van de Noorse examinator i.v.m. ervaring en inzet van de hond bij oplossen van lastige situaties en applaus van mijn "cliënten" die werkelijk van alles uit de kast trokken om me van mijn stuk te krijgen en die zich achteraf rotgelachen hebben. Ze hadden pech want hun acties waren voor mij terug te voeren op onze bewoners en dus herkenbare situaties die met humor te reguleren waren, want of je nu Noors, Pools of Engels spreekt, je leert op je gevoel af te gaan en zo weinig mogelijk en rustig te praten en juist de hond zijn werk te laten doen, daarnaast de cliënten de regie laten houden, met respect behandelen en een dosis humor die ze duidelijk niet gewend zijn in Noorwegen en Polen bij deze doelgroep, waarop degene waarbij ik mijn opleiding in Nederland gedaan heb heel droog zei: "dat wist ik wel, ik heb me ook rotgelachen toen ik je de testen afnam op je werk, ze zijn hier in Polen best star in hun opvattingen in het werken met de honden. Zo zien ze ook eens hoe het anders kan..."
Binnen QuaRijn kan ik vanaf nu dus werken als "Therapeutic Team" met 2 internationaal daarvoor gecertificeerde therapiehonden. Ik vind het belangrijk dat dit gebeurt op een verantwoorde manier want je werkt met een kwetsbare doelgroep en het zijn en blijven dieren voor wiens welzijn je verantwoordelijk bent. Voor mij is het niet zomaar een hond meenemen naar je werk. Voor de honden is dit echt werk, waarvoor ik ook verzekerd ben. Ik vraag me af of een medewerker die zijn hond meeneemt naar zijn werk hiervoor verzekerd is. Een bezoekje afleggen met je dier is voor een verzekering iets anders dan een dier tijdens werktijd meenemen omdat het "leuk" is.
Vanuit Noorwegen en Polen kwam de vraag of het soms mogelijk was om de robotdieren van QuaRijn te laten zien tijdens de trainingsdagen, zij kenden sinds kort alleen de zeehond Paro. De kat, hond, beer en het ottertje zijn meegereisd naar Polen. Het ottertje is ook ingezet tijdens een van onze examens. Er kwamen veel positieve reacties op de informatie over de robotdieren en hun inzet.