Terwijl ik dit schrijf hoor ik de golven van de zee op het strand neerkomen en weer terugtrekken, voel ik een briesje en proef de zilte lucht. Ik kijk uit over een prachtige baai waarvan het water een helderblauwe kleur heeft en zie in de verte een eilandje liggen. Vakantie vieren. Iets wat in Nederland gelukkig vanzelfsprekend is, maar in de zorg helaas de nodige moeilijkheden mee brengt.

Nee, vakantie opnemen is niet vanzelfsprekend in ons vak. Vakantieperioden zijn in de zorg de zwaarste perioden. Gaten in het rooster die niet opgevuld kunnen, omdat collega’s al dubbele uren draaien, uitzendkrachten en flexmedewerkers niet meer te krijgen zijn en vervolgens vakanties worden ingekort van drie naar twee weken. Alles om ervoor te zorgen dat de clienten hun zorg krijgen en het liefst van de medewerkers die hen bekend zijn. Het is altijd zoeken, puzzelen en het kost veel tijd om het rooster rond te krijgen.

Nee, vakantie opnemen is niet vanzelfsprekend in ons vak.
Het is namelijk niet voor niets dat al mijn collega’s overuren hebben staan en vakantie uren amper opgemaakt zijn ondanks dat drievierde van het jaar al verstreken is!! Het is niet voor niets dat ik een gloednieuwe fiets van mijn vakantie uren heb ‘gekocht’ en toch nog vier weken vakantie over heb. Het is niet voor niets dat ik eerst moet bijkomen van al het extra werken, voordat ik voor de volle 100% kan genieten van mijn vakantie.

Nee, vakantie opnemen is niet vanzelfsprekend in ons vak.
Maar het is mijn team dit jaar gelukt! Door een flinke flexibiliteit en creativiteit hebben wij afgelopen zomer als topteam door gebikkeld zonder hulp van externe instanties. Iets waar ik enorm trots op ben en waarvan ik weet dat het een zeldzaamheid is. Iets wat mij hoop geeft voor komende vakantieperioden. Iets wat ik ieder ander zorgteam van harte gun. En dat die ‘ oh zo vanzelfsprekende vakantie’ dan ook daadwerkelijk eens vanzelfsprekend is!

Eline